“

کوهی ام؛

بلند،

عظیم

کوهی ام سیاه

با رگ های منشعب روی تنم، با دره ها

دره هایی که قرنهاست مانده اند بی صدا

رگ هایی تشنهء سیلاب و بارندگی

کوهی ام

بلند و مرتفع اما

فتح شده در دست افسردگی

---

ناشناس

896