اولین (مرحلهی) عبادت، سكوت است. (یعنی فقط باید از عالمان دینی درس بیاموزد و تا نرسیدن به آن مرحله، سكوت اختیار كند.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

ای انسان! آن (مقدار) كه تو را كفایت میكند، در اختیار داری (ولی) چیزی كه تو را به طغیان (و ستم) میرساند، طلب میكنی. ای انسان! نه به كم راضی میشوی و نه به زیاد، سیر میشوی. (در این روایت، طبیعت انسان، توسط پیامبر تشریح شده است.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

با زن به خاطر چهار چیز ازدواج میكنند: ثروت، مقام، زیبایی و دینش. پس تو (ای مسلمان) به خاطر دین زنی را انتخاب كن زیرا دستان تو زیاد میشوند. (كنایه از این كه چون به خاطر دین ازدواج كردی، فرزندان صالحی نصیبت خواهند شد.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

برای نطفههای خود (رحم پاكی) انتخاب كنید و با هم شأن خود ازدواج كرده و به چنین كسانی هم زن بدهید.


محمد (پیامبر اسلام)

896

خداوند، حضرت یحیی پسر زكريّاء را در شكم مادرش مؤمن و فرعون را (نیز) در شكم مادرش كافر آفرید. (یعنی خداوند از همان اوّل میدانست كه یحیی، مؤمن و فرعون، كافر است امّا آنها از روی اختیار به آن جایگاه رسیدند.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

زمانی كه خداوند، انجام كاری را دوست داشته باشد، عقل (انسانهای) خردمند را میگیرد. (كارهای خداوند، در آن موقع انجام میشود، پس تقدیر الهی یا اختیار انسان در ارتباط است.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

سه چیز است كه در هر كس باشد، ایمانش كامل است: مردی كه در راه خدا از سرزنش ملامت كننده ترسی ندارد و در چیزی از عملش، ریا نمیكند و زمانی كه دو كار بر او پیش آمد كه یكی برای دنیا و دیگری برای آخرت باشد، كار مربوط به آخرت را بر دنیا اختیار میكند.


محمد (پیامبر اسلام)

896

كسی كه سكوت (اختیار) كند، نجات مییابد (منظور از سكوت، در صورت ندانستن و بیاثر بودن است وگرنه در غیر این صورتها، سخن گفتن لازم میباشد.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

مؤمن از یك سوراخ، دو بار گزیده نمیشود. (اگر راهی را امتحان كرده و شكست خورده باشد، دوباره همان راه را نمیرود.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

هر كه پادشاه را بر خدا اختیار كند خدا پرهیزكاری را از او بردارد و او را حیران گرداند.


محمد (پیامبر اسلام)

896

هر كه حكومت مردم اختیار كند و عدالت كند و در خانهی خود را بگشاید و پرده بردارد كه همه كس راه به او داشته باشند و به احوال همهی مردم برسد بر خدا لازم است كه ترس او را در قیامت به ایمنی مبدل گرداند و او را داخل بهشت كند.


محمد (پیامبر اسلام)

896

هر كه در میان دنیا و آخرت متردد شود پس دنیا را بر آخرت اختیار كند در قیامت او را حسنه نباشد كه به سبب آن از جهنم نجات یابد و هر كه آخرت را اختیار كند بر دنیا خدا از او خشنود گردد و گناهانش را بیامرزد.


محمد (پیامبر اسلام)

896

هر كه قرآن را بیاموزد سپس بعد از آن حرامی بخورد یا محبّت دنیا و زینت دنیا را بر عمل كردن به قرآن اختیار كند مستوجب غضب الهی گردد مگر آنكه توبه كند و اگر بیتوبه بمیرد قرآن با او خصمی كند.


محمد (پیامبر اسلام)

896

(انسان) منافق صلاحيّت این را ندارد كه نزد خداوند امین (و مورد اعتماد) باشد.


محمد (پیامبر اسلام)

896

برای خوشبختی هر فرد، این اندازه كفایت میكند كه در كار دین و دنیا به او اعتماد كنند.


محمد (پیامبر اسلام)

896

برای منافق، سه نشانه وجود دارد (كه میتوان آنها را با این نشانهها شناخت) زمانی كه سخن گفته، دروغ میگوید و زمانی كه وعده میدهد، تخلّف ورزیده و زمانی كه مورد اعتماد قرار گرفته، خیانت میكند.


محمد (پیامبر اسلام)

896

به كسی كه تو را مورد اطمینان خود میداند، امانت (او) را بده و با كسی كه به تو خیانت هم كرده است. خیانت مكن.


محمد (پیامبر اسلام)

896

بهترین مَهرها (برای مرد و زن) آن است كه سبكتر باشد. (زیرا به زندگی مشترك، اعتماد و آرامش میدهد.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

نیكی، آن است كه قلب انسان با انجام دادن آن، آرام بگیرد و روح با آن اطمینان پیدا كند و (ولی) بدی آن است كه در روح اثر میگذارد و در سینه دگرگونی ایجاد میكند اگرچه مردم، خبردار شوند.


محمد (پیامبر اسلام)

896

وعده دادن مؤمن (نوعی) بدهكاری است و وعده دادن مؤمن مانند گرفتن با دست است (یعنی آن چنان شخص مؤمن مورد اطمینان است كه وعده دهد مثل این است كه انجام داده است.)


محمد (پیامبر اسلام)

896

E