“
فرزند، میوهی دل است (یعنی بسیار عزیز است) و مایهی ترس و بخل و غم است (كه پدر و مادر باید این صفات را از او دور كنند.)
“
فقر نزد مردم موجب خواری است (ولی) نزد خداوند در روز قیامت (نوعی) زینت است. (كه چون در دنیا سختی كشیده است در آن جا به آسایش ابدی می رسد.)
“
قرآن را تلاوت كنید زیرا خداوند بزرگ قلبی كه قرآن را درك كرده است، (روز قیامت) عذاب نمی كند.
“
قرض، (موجب) اندوه شب (به خاطر فكر كردن بر آن) و خواری روز (به خاطر روبرو شد با بدهكار) می شود.
“
قلوب (خود را) ساعت به ساعت استراحت دهید. (و استراحت قلب به این است كه به چیزی كه شما را اندوهگین می سازد، فكر نكنید.)
“
كار سختی كه نوجوانی در سنّ كوچك خود انجام می دهد، موجب زیادی عقل او در بزرگسالی می شود.
“
كار كه به نهایت سختی رسید، راه چاره پیدا میشود (چون در آن صورت، انسان مجبور است، خود را از سختی نجات دهد.)
“
كسی كه از كار خوب خودش، خوشحال شود و از كار بدش، ناراحت گردد، مؤمن است.
“
كسی كه بر شخصی كه به جز خدا، یاوری ندارد، ستم كند، عذاب خداوند بر او (بسیار) شدید است.
“
كسی كه بر مصیبت بزرگ صبر كند، خداوند (در مقابل آن) به او عوض میدهد و كسی كه خشم خود را فرو ببرد، خداوند به او پاداش خواهد داد.
“
كسی كه بر مصیبت بزرگ، صبر كند، خداوند به او عوض (پاداش زیاد) میدهد و كسی كه خشم خود را فرو نشاند، خداوند به او پاداش میدهد.
“
كسی كه بلا (امتحان الهی) را نعمت و آسایش و آرامش (در دنیا) را مصیبت و گرفتاری نداند، مؤمنی كه ایمانش كامل است، نیست.
“
كسی كه به فریاد برادر مؤمن خود برسد كه او را از ورطهای یا غمی یا اندوهی بیرون آورد حق تعالی برای او ده حسنه بنویسد و ده درجه از برای او بلند كند و ثواب ده بنده آزاد كردن به او كرامت فرماید و عذاب را از او بردارد و ده شفاعت از برای او در قیامت مهیا كند.
“
كسی كه بیشتر از سه روز با برادر ایمانی خود قهر كند و (با این حال) بمیرد، وارد جهنّم میشود (یعنی عذاب میبیند.)
“
كسی كه خداوند به دست او، گشایشی (در كار) مسلمانی به وجود بیاورد، خداوند، اندوه دنیا و آخرت را از او برطرف میسازد.
“
كسی كه دائماً روزه باشد، روزه و افطار او صحیح نیست (زیرا اسلام دین سختی و فشار نیست و كسی كه بخواهد همیشه روزه بگیرد، به خودش ضرر میزند و حقّ خانوادهی خود را نیز ضایع میكند.)
“
كسی كه در دنیا گناهی كند و عقوبت آن را (نیز) ببیند، پس (دیگر) خداوند عادلتر از آن است كه بندهاش را برای بار دوم (نسبت به آن گناه) عذاب دهد.
“
كسی كه دوست دارد، خداوند موقع سختی و گرفتاری، دعای او را مستجاب كند، باید در موقع آسایش (و راحتی) زیاد دعا كند.
“
كسی كه زكات مال خود را بدهد و مهمان را محترم بشمارد و در هنگام سختی (هم) بخشش نماید، از بخل (و خسیسی) به دور است.
“
كسی كه غذا خورده و شكر (الهی) را به جا میآورد مانند روزهداری است كه صبور است. (با سختیهای روزه، روزههای خود را كامل به جا میآورد.)