“
كسی كه گناهی انجام دهد و بداند كه خدایی دارد كه اگر بخواهد، آن گناه را بخشیده و اگر (هم) بخواهد، می تواند او را عذاب كند، (در این صورت) بر خداوند لازم است كه او را ببخشد.
“
كسی كه مشتاق به (رسیدن به) بهشت است به سوی كارهای نیك، میشتابد و كسی كه از آتش (جهنّم) میترسد، از شهوات میگذرد و كسی كه منتظر مرگ است، از لذّتهای (حرام) دست میكشد و كسی كه در دنیا زاهد است، مصیبتها بر او آسان میشود.
“
كسی كه میخواهد دعایش مستجاب شود و غم او از بین برود، تنگدستی را از سختی رهایی بخشد.
“
كسی كه نسبت به دنیا بیاعتنا باشد، (زرق و برق دنیا او را به طرف انحراف نكشاند) خداوند بدون شاگردی به او علم میآموزد (سختیهای مسائل علمی را برای او روشن میكند) و او را (نسبت به موضوعات مختلف) آگاهی میدهد.
“
مرگ (انسان) غریب، شهادت محسوب میشود. (زیرا با سختی همراه بوده و دیگران، بسیار مـتأثّر میشوند.)
“
مرگ برای هر مرد و زن مسلمان، كفّاره است. (فشار و سختی مرگ، كفّارهی گناهان مؤمن است.)
“
من، (از عذاب الهی به شما) بیم می دهم و می ترسانم و مرگ، یغماگر است (وقتی آمد همه چیز انسان را می گیرد و چیزی از انسان را باقی نمی گذارد) و ساعت قیامت، وعده ای است (كه خداوند داده است.)
“
موقع مصیبت (به مصیبت دیده) پاداش بزرگی میدهند.
“
موی زیبا و صورت زیبا و زبان زیبا (خوب حرف زدن، همگی) مال هستند و ثروت، ثروت است از (هر راه حلالی كه به دست بیاید زیرا مو، صورت و زبان زیبا در جاهایی به درد انسان میخورد.)
“
مهمانی تا سه روز است و از آن بیشتر، صدقه محسوب میشود و بر مهمان لازم است كه بعد از سه روز، مكان خود را تغییر دهد. (زیرا میزبان به سختی افتاده و از زندگی خودش میافتد.)
“
مؤمن (كسی است كه) هزینه و مخارج او كم است.(نه این كه پر هزینه باشد به طوری كه توقّع او زیاد و در سختی قرار بگیرد.)
“
مؤمن نسبت به اهل ایمان مانند سر نسبت به بدن است و مؤمن از درد اهل ایمان دردمند میشود همان طوری كه بدن از درد سر، دردمند میشود.
“
مؤمنین در مهربانی و دوستی و ارتباط با یكدیگر، مانند یك جسم (و پیكر هستند) زمانی كه یك عضو به درد آید، سایر اعضا نیز به بیخوابی و تب دچار میشوند. (یكی از صفات آشكار مؤمن، دلسوزی اوست.)
“
مؤمنین را در مهربانی و دوستی و ارتباط با یكدیگر ببینید كه مانند یك بدن هستند و زمانی كه یك عضو از آن به درد آید، تمام اعضای بدن به بیخوابی و تب دچار میشوند.
“
نظر كنید كه با كه سخن میگویید و مصاحبت میكنید كه هر كه هست در وقت مرگ مصاحبانش را به او مینمایند اگر حالشان نیك است از مصاحبت ایشان شاد میشود و اگر حالشان بد است غمگین میشود.
“
وای به حال ثروتمندان، نسبت به فقراء. (كه اگر از حال آنها، غافل شوند، به عذاب دردناكی دچار خواهند شد.)
“
وای به حال كسی كه خوبی را برای زن و فرزندان خود گذاشته و با بدی به طرف پروردگار خود قدم بردارد. (یعنی ثروت و دارایی كه جمع كرده بود را بدون این كه خمس و زكات آنها را داده باشد و به فقرا انفاق كند را رها ساخته و زن و فرزندش از آن استفاده كنند و خودش در سختی پس از مرگ به سر برد.)
“
هديّه دادن (یا هديّه گرفتن) به هنگام نیاز، خوب (پسندیده) است (زمانی كه شخصی نیاز مالی داشته باشد با گرفتن یك هديّهی ارزشمند، بسیار خوشحال شده و از غم و اندوه نجات پیدا میكند.)
“
هر چیزی كه (شخص) مؤمن از آن بدش میآید، مصیبت است.
“
هر شخصی با برادر ایمانی خود، زیاد میشود. (یعنی در مواقع سختی خود را تنها نمیبیند.)