“
زمانی كه بندهای در عمل خود، كوتاهی كند، خداوند او را به غم و غصّه مبتلا میسازد.
“
زمانی كه در منطقهای، زنا و ربا رایج شد، عذاب الهی را برای خود حلال كردهاند.
“
زمانی كه سختی و مصیبتی به مؤمن برسد، (آن سختی و مصیبت) او را از گناهانش پاك می سازد همان طوری كه كورهی آهنگری، پلیدی و نجاست آهن را پاك می كند.
“
زیاد غمگین مباش (زیرا) آنچه مقدّر است میشود و آن چه روزی تو است، میرسد. (این همان اعتقاد به قضا و قدر الهی است.)
“
زیاد یاد مرگ كنید زیرا یاد مرگ، (دردها و سختیهای) غیر از آن را تسلیت میدهد. (و تسكین دردهای دیگر است زیرا انسانی كه مرگ در پیش دارد، تمام سختیها برای او آسان میشود.)
“
سختترین عذاب به مردم در روز قیامت مربوط به پیشوای ظالم است.
“
سختترین عذاب در روز قیامت، مربوط به عالِمی است كه از علم خود، سودی نمیبرد. (یعنی به آن عمل نمیكند.)
“
سفر، بخشی از عذاب است. (زیرا با امكانات آن روز و زمین ناهموارش، مردم به سختی مسافرت میكردند، اگرچه الان نیز با بعضی از وسائل، مسافرت كردن، مشكل است.)
“
سه چیز است كه حافظه را زیاد میكند و دردهای بدن را میبرد: كُندر خوائیدن و مسواك كردن و قرآن خواندن.
“
سه چیز است كه در هر كسی باشد، از بخل دور میشود: كسی كه زكات خود را میپردازد و به مهمان احترام میكند و در سختی بخشش مینماید.
“
سه چیز جزء گنجینههای نیكی (و خوبی) است: پنهان نگه داشتن درد، گرفتاری و مصیبت ها و كسی كه اینها را آشكار كند (و به همه بگوید) نمی تواند صبور باشد.
“
سه چیز در این دنیا، از سعادت فرد مسلمان است: همسایه خوب (كه در سختیها به درد تو بخورد) و خانهی بزرگ و سواری خوش رفتار (و حرف گوش كن.)
“
شدیدترین عذاب در روز قیامت (متعلّق) به كسی است كه مردم گمان میكردند، خیری در او هست ولی (دیده میشود) كه هیچ خیری ندارد.
“
شفای هر درد در قرآن است. پس بیماران خود را به تصدّق مداوا كنید و طلب شفا كنید به قرآن كه هر كه را قرآن شفا ندهد هیچ چیز سبب شفای او نیست.
“
عذابی، از عذاب ستم، سریعتر نیست.
“
علاقه و شوق نسبت به دنیا، غم و اندوه را زیاد میكند و پرخوری، قلب را سخت میكند.
“
غذای سخاوتمند و بخشنده دارو و غذای بخیل، درد است. (زیرا بخشنده با گشادهرویی پذیرایی میكند و غذا برای انسان دلچسب میشود ولی بخیل، غذا را با منّت و نارضایتی به انسان میدهد و از این طریق، غذا برای انسان دردآور میشود.)
“
غم، نصف پیری است (پیری زودرس میآورد، انسان را خسته، خمیده و موها را سفید میكند.)
“
غیبت یعنی برادر (مسلمان) خود را به چیزی (كه اگر بشنود) آن را نمیپسندد، یاد كنی. (پشت سرش چیزی بگویی كه اگر روبروی او میگفتی، ناراحت میشد.)
“
فرزند، میوهی دل است (یعنی بسیار عزیز است) و مایهی ترس و بخل و غم است (كه پدر و مادر باید این صفات را از او دور كنند.)